Czytać można wszędzie...

W czasie wakacyjnych wędrówek nie zapominajcie o czytaniu: książek, czasopism, przewodników turystycznych, nawet książki kucharskie mogą dostarczyć wielu miłych wrażeń i sprowokować do spróbowania nowych smaków, własnoręcznie przygotowanych. Spacerując po naszym mieście oraz innych miejscowościach Polski widuję ludzi czytających w różnych sytuacjach: na przystanku autobusowym, w pociągu, w parku, w kolejce do lekarza lub fryzjera. W schronisku górskim pod Babią Górą odkryłam małą biblioteczkę z książkami dla gości schroniska. Na ścianach także można było poczytać wiele ciekawostek na temat historii schroniska, jego kolejnych kierowników oraz podróżach Jana Pawła II po Beskidzie i Tatrach.
A na szlakach turystycznych rozmieszczono wiele tablic, z których dowiecie się mnóstwo informacji o florze i faunie Babiogórskiego Parku Narodowego oraz formach ochrony polskiej przyrody w górach.

Na zamku w Oświęcimiu także można znaleźć ciekawostki związane z czytaniem. Muzeum zamkowe zgromadziło bowiem liczne przykłady książek, rękopisów, tradycyjnych przepisów kulinarnych oraz czasopism, które świadczą o bogatej historii tego miasta.

W gablocie znalazłam oryginalne wydanie Zielnika Szymona Syreniusza, wybitnego botanika, który urodził się w Oświęcimiu, a z dorobku którego korzystało wiele pokoleń badaczy przyrody.

Muzeum zgromadziło także przedwojenne czasopisma ogólnopolskie i lokalne: Płomyk, Nowiny, Głos Ziemi Oświęcimskiej, Tygodnik Ilustrowany, Przegląd Sportowy. Część z nich udostępniono zwiedzającym do czytania i zaczytałam się na dobrych kilka minut...

Na Słowacji z kolei w pięknym zamku zobaczyć można jak wyglądała w dawnych czasach biblioteka zamkowa, gdzie oprócz książek, bardzo wówczas cennych, gromadzono także mapy, globusy, plany architektoniczne, no i oczywiście piękne meble, bogato rzeźbione.

Pamiętajcie więc, że wszędzie możecie odkryć jakieś ciekawostki, róbcie zdjęcia, gromadźcie wrażenia, zbierajcie pocztówki i przewodniki, być może przydadzą się we wrześniu na jakiś biblioteczny konkurs!!!

Światowy Dzień Poczty

Święto obchodzone 9 października na pamiątkę utworzenia w 1874 roku Światowego Związku Pocztowego.
W Polsce obchody Dnia Poczty łączone są z obchodami Dnia Znaczka Pocztowego już od 1956 roku.
W 2008 roku obchodziliśmy 450 rocznicę uruchomienia pierwszego szlaku pocztowego między Polską a Włochami. 18 października 1558 król Zygmunt II August utworzył Pocztę Królewską, jako instytucję publiczną. Powstało stałe połączenie pocztowe między Krakowem a Wenecją przez Wiedeń, za pomocą koni rozstawnych.
Dzień 18 października jest więc oficjalnym Dniem Poczty Polskiej.
A tak wyglądały dawne dyliżanse pocztowe, które rozwoziły przesyłki pocztowe.

Poczta zmieniała się na przestrzeni wieków, przesyłki docierały do odbiorców różnymi drogami i po bardzo długim czasie.
Dziś już mało kto pamięta o gołębiach pocztowych czy dyliżansach, listonosze jeżdżą motocyklami i samochodami, coraz rzadziej wysyłamy listy i kartki pocztowe. Znakiem czasu jest teraz SMS lub e-mail, nawet znaczki nie są już tak ładne jak dawniej, a oprócz Poczty Polskiej funkcjonują różne firmy kurierskie.
Myślę jednak, że miło jest znaleźć w skrzynce pocztowej list lub kartkę z wakacji od kogoś bliskiego.

( informacje:wikipedia oraz Muzeum Poczty i Telekomunikacji)

Festyn w Biskupinie

Miałam okazję towarzyszyć klasie 6a na wycieczce do Biskupina.
Uczniowie naszej szkoły często odwiedzają festyn archeologiczny.
W tym roku tematy przewodnie to kamień, brąz i żelazo.
Zwiedzaliśmy różne stoiska tematyczne w osadach łużyckiej, wczesnopiastowskiej, średniowiecznej i mezolitycznej.
Jako bibliotekarza zainteresowały mnie bardzo pokazy tworzenia iluminacji do ksiąg rękopiśmiennych, proces wykonania tabliczek woskowych do pisania rysikiem, pokazy kaligrafii( pisanie piórem gęsim) i oczywiście ciekawe opowieści gospodarzy stoisk.
Niezwykłym przeżyciem było też wysłuchanie i obejrzenie występów zespołów wykonujących pieśni szkockie, islandzkie, polskie czy ukraińskie w strojach z epoki.

(zdjęcia własne J.K.2014)

Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej

Światowy Dzień Różnorodności Kulturowej – święto obchodzone corocznie 21 maja, ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w myśl Powszechnej Deklaracji o Różnorodności Kulturowej uchwalonej w dniu 2 listopada 2001 roku.
Celem obchodów jest promocja kultury, różnorodności kulturowej, dziedzictwa kulturowego – zarówno materialnego, jak i niematerialnego, produktów przemysłu artystycznego, dóbr oraz usług związanych z kulturą.
To również okazja, jak podkreśla UNESCO, do uświadomienia rządom, politykom, instytucjom kultury i uczestnikom życia społecznego konieczności szczególnej ochrony kultury krajów rozwijających się i wypracowanie mechanizmów strukturalnych ochrony lokalnych kultur, w tym ich szczególnie istotnego elementu – języka.


Lista światowego dziedzictwa to lista obiektów objętych szczególną ochroną międzynarodowej organizacji UNESCO, ze względu na ich unikatową wartość kulturową bądź przyrodniczą dla ludzkości.
Lista obejmuje ok.981 obiektów w 160 krajach, w tym 759 obiektów dziedzictwa kulturowego (K), 193 przyrodniczego (P) i 29 mieszanych (K, P).
O wpisaniu danego obiektu na listę decyduje Komitet Światowego Dziedzictwa w trakcie corocznej sesji, począwszy od 1977 r.
Nominacje zgłaszane są przez poszczególne kraje. Jeżeli wniosek o wpisanie danego miejsca na listę nie zostanie uwzględniony, może być złożony ponownie.

Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Polsce

· Stare Miasto w Krakowie
· Kopalni soli w Wieliczce i Bochni
· Aushwitz-Birkenau
· Stare Miasto w Warszawie
· Stare Miasto w Zamościu
· Zamek w Malborku i wiele innych...

( grafika wikimedia na licencji CC-BY-SA-3.0)

Lekcja muzealna

Dzięki zaproszeniu na wycieczkę do Torunia z klasą 5a miałam okazję uczestniczyć w lekcji muzealnej na temat drugiego pokoju toruńskiego.
Lekcja odbyła się w Ratuszu i jak przystało na muzeum interaktywne zaproszono uczniów do udziału w odtworzeniu okoliczności podpisania pokoju z Krzyżakami w Toruniu po wojnie trzynastoletniej.
Wszyscy uczniowie mieli możliwość wcielenia się w role kolejnych uczestników spotkania.Za wzór posłużył obraz przedstawiający podpisanie pokoju w Toruniu, który widzimy w tle na zdjęciach.
Aktorzy amatorzy mieli też możliwość wygłoszenia swoich kwestii, co nie było rzeczą łatwą, gdyż czynili to w języku staropolskim, według przekazu Jana Długosza. Kostiumy były ciężkie, trema spora, ale satysfakcja z udanej próby niebywała.