Trudno uwierzyć!

Wysiedliśmy z mężem na dworcu w Krakowie, by zrobić przerwę we wspinaczkach i zwiedzić wreszcie gród Kraka i kogo spotykamy po kilku krokach?
Nie wierzę! Trzeba mi było jechać na drugi koniec Polski by spotkać naszą siostrę Barbarę, szkolną katechetkę, która była z nami 4 lata, a w czerwcu pożegnaliśmy Ją uroczyście.
Poprosiłam więc o zrobienie zdjęcia, bo taki zbieg okoliczności nie zdarza się często!
W dodatku siostra wracała pociągiem do Inowrocławia, by następnego dnia znów wyruszyć z dziećmi do Dusznik.

Wizyta w ASKAUKALIS

Na zajęciach Kółka Bibliotecznego wybraliśmy się na wycieczkę do Błękitnej Kamienicy przy ul.Kasztelańskiej, gdzie mieści się Ekspozycja Archeologiczna ASKAUKALIS.
Naszym przewodnikiem po ekspozycji była pani Dorota Dominiczak-Głowacka, archeolog, pracownik Kujawskiego Centrum Kultury w Inowrocławiu.

Wizyta w Askaukalis była elementem naszego projektu edukacyjnego pod nazwą "Za co lubię swoje miasto". W ramach tego działania będziemy poznawać najpiękniejsze i najciekawsze miejsca w naszym mieście, przeprowadzimy ankietę wśród uczniów i dorosłych, przygotujemy wystąpienie na forum szkoły.

Pani archeolog opowiedziała nam o wystawie archeologicznej oraz o innych działaniach KCK, zachęciła do udziału w konkursach i zajęciach różnych sekcji artystycznych. Zwiedziliśmy całą wystawę, ale mieliśmy mało czasu, więc na dokładne zwiedzanie z pogadanką o historii Askaukalis jeszcze wrócimy.

Na pamiątkę naszej wizyty dokonaliśmy wpisu do księgi pamiątkowej i otrzymaliśmy pocztówki oraz inne materiały reklamujące działalność KCK. Obejrzeliśmy także wystawę prac plastycznych uczniów z ubiegłorocznego konkursu.

Czas upłynął bardzo szybko, a w drodze do Askaukalis oraz w drodze powrotnej do szkoły wyszukiwaliśmy piękne miejsca, figury , pomniki i budynki, które warto zaprezentować w naszym projekcie.

Szkoła w lesie?

Podróże kształcą, to wiadomo od dawna i każdy z nas może się o tym przekonać na wiele sposobów. Można odbyć niezwykle pouczający spacer po swojej miejscowości, odkrywając nowe miejsca, tablice pamiątkowe, pomniki, nazwy ulic. Nawet na cmentarzach odkryć możemy historię swojego miasta.
Z tego samego powodu w szkole organizowane są wycieczki klasowe, wyjścia do parku, wyjazdy do lasu. Wszędzie można połączyć naukę z dobrą zabawą.
W czasie wyjazdu w góry odkryłam ciekawą ścieżkę edukacyjną, zbudowaną pod patronatem dyrekcji Babiogórskiego Parku Narodowego. Ścieżka dobrze oznakowana specjalnymi drogowskazami, prowadząca piechurów przez las, w górę i w dół, miejscami po stromym zboczu.

Na "piętrach" tejże ścieżki edukacyjnej rożne ciekawostki, np.gabloty poglądowe o budowie ziemi, wnętrze budki lęgowej dla ptaków, punkty widokowe, słoneczne polanki...

Na najwyższym poziomie niespodzianka - leśna klasa, z wszelkimi atrybutami sali lekcyjnej: ławki, tablica, pulpit dla nauczyciela. Siedząc w ławkach w środku lasu pod Babią Górą można wysłuchać ciekawego wykładu leśniczego lub posilić się po długiej wędrówce.

Zachęcam do wyszukiwania ciekawostek w czasie wakacji. Przygoda może znaleźć Was tuż za rogiem, odkryjcie w sobie duszę odkrywcy!

Zwiedziliśmy ekspozycję archeologiczną

Na dzisiejszych polach Kruszy Zamkowej pod Inowrocławiem znajdowało się wzmiankowane już przez Ptolemeusza Askaukalis, emporium na szlaku bursztynowym. Odkrycia archeologicznego Askaukalis dokonano ok.40 lat temu. W kamienicy KCK przy ulicy Kasztelańskiej zorganizowano stałą ekspozycję poswięconą historii odkryć archeologicznych i znaleziskom na tym terenie.
W ramach zajęć kółka bibliotecznego wybraliśmy się na zwiedzenie tej ciekawej ekspozycji, zaprosiła nas pani Dorota Dominiczak-Głowacka, która oprowadziła nas po wystawie i uraczyła ciekawymi opowieściami o czasach, gdy przez Polskę przebiegał Szlak Bursztynowy.
Na koniec wpisaliśmy się do księgi pamiątkowej, a naszą wycieczkę dydaktyczną zakończyliśmy w lodziarni, gdyż dzień był piękny i gorący.

Lektura szkolna na scenie.

Jako opiekun szkolnej wycieczki miałam okazję obejrzeć spektakl Teatru Polskiego w Bydgoszczy, którego scenariusz napisano na podstawie książki Marii Kownackiej "Plastusiowy pamiętnik". Przeżycie nie lada, zwłaszcza dla dzieci, które pierwszy raz były w teatrze.
W spektaklu połączono grę aktorów z elementami sztuki multimedialnej, dużo było ruchu na scenie, była muzyka i piosenki, ruchoma scenografia. Całość interaktywna, aktorzy wciągali widzów w akcję sztuki, dzieci żywo reagowały. W przerwie można było posilić się w bufecie.
Na koniec aktorzy otrzymali owacje na stojąco! Polecamy wszystkim.